Από το «Open Gov» στο «αποφασίζομεν και διατάσομεν»…
Πάνε δυο χρόνια τώρα από τότε που ακούσαμε και είδαμε στο διαδίκτυο την κυβέρνηση να κάνει λόγω για «ανοικτή διακυβέρνηση». Είδαμε ιστοσελίδες τύπου «Open Gov» όπου ο καθένας μπορούσε να αποτυπώνει τη θέση του, να καταθέτει ανοιχτά και άμεσα την άποψή του για κάθε σχέδιο νόμου ή απόφαση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Αν και είμαι φύσει καχύποπτος, προβληματίστηκα αρκετά και ίσως εξεπλάγην ευχάριστα πιστεύοντας πως, αν και δεν το περίμενα πριν, κάτι νέο μπορούσε να έρθει…
Όμως η τραγική διαπίστωση δυο χρόνια αργότερα ήρθε να επιβεβαιώσει την παροιμία του λύκου που «τρίχωμα αλλάζει, χούι όμως όχι».
Η «Κυβέρνηση Πανικού» του Γ.Α.Παπανδρέου δεν έχει καμιά σχέση με το προ διετίας «Open Gov» και τις ανοιχτές online συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου.
Αποφασίζει ερήμην του λαού για τον ίδιο το λαό ως μια βαθιά δικτατορική κυβέρνηση και ρίχνει απανωτές βαθιές «μαχαιριές» στο ίδιο πληγωμένο σώμα.
Πάνω απ’ όλα όμως είναι το ύφος και τακτική «Φουλχένσιο Μπατίστα» που διαπιστώνουμε όταν βλέπουμε τους σημερινούς κυβερνώντες.
Αποφάσεις που παίρνονται στο γόνατο «για το καλό μας», μέτρα δυσβάστακτα αλλά «απαραίτητα» (για ποιόν άραγε;;;), αλλά πάνω απ’ όλα μια ωμή, αδίστακτη και εκβιαστική συμπεριφορά προς το λαό αλλά δυστυχώς και ακόμη χειρότερα προς τους δημοκρατικά εκλεγμένους αντιπροσώπους του, βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Έχουμε ακούσει πάνω από πέντε φορές ως τώρα το τραγικά εκβιαστικό δίλημμα «ψηφίστε γιατί χανόμαστε» και κάθε φορά βυθιζόμαστε περισσότερο σε βαθύ τέλμα.
Η κοινωνία έχει ξεπεράσει τις αντοχές της κι εκείνοι αντί να το εκλάβουν ως προσωρινή ανοχή και υπευθυνότητα, δείχνουν απίστευτη βαρβαρότητα προς τους «φτωχούς πλην τίμιους» Έλληνες πιστεύοντας πως «αφού ως τώρα δεν αντιδρούν δεν πρόκειται να κάνουν τίποτε»…
Για να καλύψουν τη δική τους ανικανότητα στη διαχείριση μιας ομολογουμένως τραγικής κατάστασης, που πάντως δεν δημιουργήθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια Καραμανλή, έφτασαν στο επίπεδο του «αποφασίζομεν και διατάσομεν».
Αποφασίζουν χωρίς καμία επαφή με την κοινωνία την οποία αντιμετωπίζουν ως άλλοι Pinochet, Amin, Bokassa ή Salazar και μεθόδους που κάνουν ακόμα και το Σύλλα να ωχριά.
Χωρίς πολιτική νομιμοποίηση πλέον η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βαδίζει προς την απόλυτη και ολοκληρωτική ήττα και απώλεια. Όχι ήττα στις εκλογές και απώλεια της εξουσίας αλλά δυστυχώς προς την απώλεια τις τιμής και της αξιοπρέπειας ενός ολόκληρου λαού, την ήττα απέναντι σε κάθε εθνική διεκδίκηση, κάθε εθνική κυριαρχία…
Όσο για την αξιωματική αντιπολίτευση, τις τελευταίες μέρες συναγωνίζεται την κυβέρνηση σε «αυστηρότητα και σοβαρότητα» απέναντι σε απελπισμένους, φτωχούς αλλά αξιοπρεπείς ακόμα, αγωνιζόμενους Έλληνες.
Μονόδρομος η προσφυγή στις κάλπες και ο κυρίαρχος λαός ας αποφασίσει ώριμα πλέον, γιατί αν μη τι άλλο έδειξε ότι αντιμετωπίζει τα πράγματα με μεγαλύτερο σκεπτικισμό απ’ ότι στο πρόσφατο παρελθόν.
Υ.Γ.
21 Απριλίου 1967 Αποφασίζομεν και διατάσσομεν: …Η Κυβέρνησις οφείλει να προειδοποίηση κατά τον πλέον κατηγορηματικόν τρόπον, ότι οιαδήποτε αντίδρασις εις το εθνικόν της έργον της αλλαγής, οποθενδήποτε προερχομένη, θα παταχθή πάραυτα δια παντός εις την διάθεσίν της μέσου» (Σας θυμίζει τίποτα;).
«Την Πέμπτη ήμουν λεύτερος την άλλη μέρα σκλάβος…» Μίκης Θεοδωράκης
Δημήτρης Β. Καρέλης
