Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ έχουμε ανάγκη να δούμε τη φωτεινή πλευρά της ζωής. Στην εξαιρετικά δύσκολη κοινωνικοπολιτική και οικονομική συγκυρία που βιώνουμε, νιώθουμε την ανάγκη να εκφράσουμε, ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο, τον προβληματισμό μας, την αγανάκτηση, την οργή μας.

Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η κοινωνία μας έχει ξεπεράσει με επιτυχία ανάλογες καταστάσεις κατά το παρελθόν. Με συλλογικότητα και συνεργασία, χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς και αυτοματισμούς, όχι συλλήβδην καταδίκες επαγγελματικών και κοινωνικών ομάδων. Αυτό άλλωστε επιδιώκουν εκείνοι που διαχειρίζονται τις τύχες των λαών με το μανδύα της «Νέας Τάξης» ή της πολυδιαφημισμένης «Παγκοσμιοποίησης».

Όλοι πρέπει να έχουμε ένα κοινό στόχο, να δούμε επιτέλους κάποια στιγμή το πολυπόθητο «φως στην άκρη του τούνελ», με σκληρή δουλειά όπως κάνουμε πάντα, με αλληλεγγύη και υπευθυνότητα.

Φυσικά και πρέπει να καταδικάσουμε ποικιλοτρόπως τους υπαίτιους της σημερινής κατάστασης, να δείξουμε την έξοδο σε πρόσωπα, πολιτικές και πρακτικές που μας οδήγησαν εδώ, αλλά πρέπει να έχουμε το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Το οφείλουμε, έστω κι αν η ευθύνη μας είναι ελάχιστη, στις γενιές που έρχονται, στα παιδιά, στους νέους, αλλά και σε μας τους ίδιους.

Πρέπει συλλογικά και ο καθένας απ’ την πλευρά του να βάλουμε πλάτη ώστε να ξαναβρούμε ως κοινωνία το χαμόγελο που μας στέρησαν, τη χαρά και την αισιοδοξία μας, την χαμένη μας ελπίδα για το μέλλον.

Άλλωστε εκείνο που πρωτίστως θέλουν αυτοί που απεργάζονται τέτοια σενάρια, είναι ο Έλληνας να χάσει το μεσογειακό του ταμπεραμέντο, την διάθεση για διασκέδαση, την αγάπη του για τη ζωή.

Ας βάλουμε λοιπόν ο καθένας το λιθαράκι του για να ξαναδούμε όμορφα και ευχάριστα τη ζωή. Όλοι μαζί μπορούμε.

Και να θυμάστε πως, «αισιόδοξος είναι ο άνθρωπος που βλέπει φως εκεί που δεν υπάρχει. Απαισιόδοξος είναι ο ανόητος που προσπαθεί να το σβήσει…».

Δημήτρης Β. Καρέλης