Έντονη και δικαιολογημένη είναι η αντίδραση της τοπικής κοινωνίας στη Βόρεια Φθιώτιδα και ιδιαίτερα στην περιοχή της Δημοτικής Ενότητας Ξυνιάδας του Δήμου Δομοκού και την Ομβριακή, όπου επίκειται το κλείσιμο του Γυμνασίου και η συγχώνευσή του με το Γυμνάσιο Δομοκού, όπως και δύο ακόμη σχολείων στη Φθιώτιδα, αυτά του Αγίου Γεωργίου και της Λάρυμνας στη Λοκρίδα.

Για το συγκεκριμένο θέμα ο "Σύλλογος Γυναικών Ομβριακής Δομοκού" διοργανώνει συζήτηση-διαμαρτυρία την Τετάρτη το πρωί στην πλατεία της Ομβριακής για να διατρανώσει μαζί με τους γονείς των μαθητών του Γυμνασίου Ομβριακής αλλά και κάθε άλλο σκεπτόμενο πολίτη, την αντίθεσή του στην επιχειρούμενη περαιτέρω υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών στην ευρύτερη περιοχή. Όπως ανέφερε η Πρόεδρος του Συλλόγου "θα γίνει ενημέρωση του Δημάρχου Δομοκού για το ζήτημα".

Όμως με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή των συγκεκριμένων σχολείων; Όπως δηλώνουν αρμόδιοι του Υπουργείου τα κριτήρια είναι παιδαγωγικά και "η επιλογή έγινε κατόπιν μελέτης, καθώς πλέον η εκπαίδευση στην Ελλάδα αλλάζει φιλοσοφία και έτσι απαιτείται τα σχολεία να έχουν πιο συγκεντρωμένη δομή, ώστε να παρέχεται σε όλους η ίδια ποιότητα εκπαίδευσης".

Με μια απλή όμως έρευνα αποδεικνύεται πως τα κριτήρια είναι οικονομικά με βάση τα έξοδα λειτουργίας των Σχολικών μονάδων που συνενώνονται, όπως επιτάσσουν οι Τροϊκανοί και οι κυβερνητικοί εταίροι τους. Φυσικά και δεν πρέπει όμως σε καμιά περίπτωση να θέτουμε πάνω από τη σωστή μόρφωση των παιδιών μας το οικονομικό ζήτημα, παρότι κι αυτό ως επιχείρημα καταρρίπτεται.

Τα έξοδα συντήρησης του κτιρίου θα υφίστανται και μετά το κλείσιμό του (εκτός εάν το αφήσουμε να...πέσει...) και θα εξακολουθούν να βαρύνουν τον προϋπολογισμό του οικείου Δήμου, τα έξοδα μετακίνησης των μαθητών θα εκτιναχθούν τουλάχιστον στο διπλάσιο, η ταλαιπωρία των μαθητών που ήδη μετακινούνται πολλά χιλιόμετρα για να φτάσουν στην Ομβριακή, θα πολλαπλασιαστεί καθόσον θα κλιθούν να μετακινούνται για αρκετά ακόμη χιλιόμετρα την ημέρα παραπάνω -ίσως πάνω από είκοσι!- και ενώ ο χρόνος είναι πολύτιμος για το μαθητή.

Όμως και από παιδαγωγικής απόψεως, λαμβάνοντας υπόψη τη γνώμη ειδικών παιδαγωγών, τα μικρά τμήματα της τάξης των 15-20 μαθητών έχουν καλύτερη παιδαγωγική και μαθησιακή αξία για το μικρό μαθητή του Γυμνασίου. Πιθανότατα αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα θα χαθεί στην περίπτωση της μετακίνησης των μαθητών στο Γυμνάσιο Δομοκού.

Ακόμη, οι υλικοτεχνικές και κτιριακές υποδομές του Γυμνασίου Ομβριακής δεν συγκρίνονται με αυτές του Δομοκού γιατί τα κτίρια και νεώτερα αλλά και καλοσυντηρημένα είναι.

Δεν θα μείνω, αν και σημαντικότατο ζήτημα, στην επιλογή του εν λόγω σχολείου για την πιλοτική εφαρμογή νέων τεχνολογιών, θα αναφέρω μόνο κλείνοντας την επιτακτική ανάγκη ανάπτυξης της υπαίθρου, στη σημερινή δύσκολη οικονομικοπολιτική συγκυρία, και όχι της συρρίκνωσής της μέσα από πολιτικές ευκαιριακού οικονομικού ή οποιουδήποτε άλλου κέρδους...

Η τοπικές κοινωνίες στην ύπαιθρο, κυρία Υπουργέ, χρειάζονται υποστήριξη με οποιοδήποτε τρόπο και κόστος ακόμη και οικονομικό, αν αυτό είναι το μόνο που σκέφτεστε...