Καλοταξίδευτο να είναι το σκαρί σου, λιμάνια απάνεμα, γαλήνια και φιλόξενα στο δρόμο σου να βρίσκεις.
Τη ρότα σου, ως τα βάθη του ορίζοντα και πέρα, πολύ μακριά από κείνα, να χαράξεις. Σύννεφα θα ’βρεις, μα  γρήγορα, ουράνια τόξα τη στράτα να σου δείχνουν.
Λουλούδια, όπου διαβαίνεις, το δρόμο να σου στρώνουν, καθώς οι μοίρες κόκκινο σου στρωσαν χαλί, καλότυχες, καλόγνωμες και τυχερές οι ίδιες.
Δάκρυ δικό σου ποτέ μη στάξει, κι αν είναι, η γεύση του γλυκιά και τούτη.
Να σέβεσαι και να τιμάς, το θεό, τη γη, αλλά και τους ανθρώπους, πάντα καθώς τους πρέπει.

Αγάπη, όμοια που ήρθες, να χαρίζεις, απλόχερα και να σου δίνουν πίσω!!!